Op (zomer)vakantie naar het buitenland met je kind? Dit moet je weten over vervangende toestemming!

Maar wat als je ex-partner geen toestemming geeft, kun je dan alsnog op vakantie? En wat als de toestemming op het laatste moment wordt ingetrokken? Is het daarnaast nodig om iedere vakantie opnieuw vervangende toestemming te vragen? In deze blog wordt antwoord gegeven op deze vragen aan de hand van twee recente uitspraken van de rechtbank.

Wat is vervangende toestemming?

Wanneer je het gezag over je kind deelt met je ex-partner, heb je zijn of haar toestemming nodig om met je kind naar het buitenland te reizen. Krijg je die toestemming niet, dan kun je naar de rechter stappen voor vervangende toestemming. Dit geldt overigens niet alleen voor vakanties, maar voor alle belangrijke besluiten die ouders samen moeten nemen over hun kind.

De rechter beoordeelt of het in het belang van het kind is om de vakantie door te laten gaan, zelfs als de andere ouder het er niet mee eens is. Een voorbeeld: stel dat een ouder het kind wilt meenemen naar een land dat politiek instabiel is of waar gezondheidsrisico’s zoals malaria aanwezig zijn. De rechter dient dan te beoordelen of de veiligheid van het kind in gevaar komt. Het belang van het kind staat hierbij altijd voorop en weegt zwaarder dan de wensen van de ouders.

Wat als de toestemming op het laatste moment wordt ingetrokken?

De vervangende toestemming van de rechtbank is pas nodig als de andere ouder geen toestemming geeft. Maar wat gebeurt er als die toestemming op het allerlaatste moment wordt ingetrokken? Dit gebeurde onlangs in een zaak die voor de Rechtbank Rotterdam werd gebracht.

In deze zaak had de vader toestemming gekregen van de moeder om met hun dochter op vakantie naar Kaapverdië te gaan. Toen de vader echter weigerde toestemming te geven voor een vakantie van moeder en dochter naar Italië en Tunesië, trok de moeder haar toestemming voor de vakantie van de vader op het laatste moment in. Ze waarschuwde zelfs de marechaussee, waardoor de vader op Schiphol werd tegengehouden en zijn vakantie misliep.

De vader stapte naar de rechter en eiste schadevergoeding van de moeder. En met succes. De kantonrechter oordeelde dat de moeder onterecht de toestemming had ingetrokken. Ze had hierbij niet het belang van het kind vooropgesteld, maar had haar toestemming als drukmiddel gebruikt om haar eigen belangen veilig te stellen. De rechter vond dat deze werkwijze niet passend was in een (co-)ouderschapsrelatie. Ook al was het begrijpelijk dat de moeder gefrustreerd was, dit gaf haar niet het recht om haar acties op deze manier door te voeren. Zij had daar andere routes voor kunnen en moeten bewandelen.

Wat te doen bij een jaar in, jaar uit weigerende ouder?

Als ouder wil je natuurlijk niet ieder jaar opnieuw naar de rechter moeten stappen voor toestemming om met je kinderen op vakantie te gaan. In een recente uitspraak van de rechtbank Oost-Brabant is hiervoor een creatieve oplossing gevonden. De moeder vroeg de rechter om vervangende toestemming te verlenen voor alle vakanties binnen Europa, die korter dan vier weken duren, voor een periode van 24 maanden na de uitspraak. Dit verzoek werd toegewezen, onder de voorwaarde dat de moeder de adresgegevens van de accommodatie(s) waar zij tijdens die vakanties verblijft, met de vader zou delen.

Conclusie

Vakanties plannen met je kinderen als gescheiden ouder kan complex zijn, vooral als de andere ouder geen toestemming geeft of deze op het laatste moment intrekt. Gelukkig biedt de wet mogelijkheden om te zorgen dat een vakantie (in de meeste gevallen) alsnog kan doorgaan. In gevallen waar toestemming regelmatig geweigerd wordt, kan een oplossing zoals vervangende toestemming voor een langere periode helpen om herhaalde conflicten te voorkomen. Hopelijk wordt de vakantie zo voor iedereen een ontspannen en plezierige ervaring.